Skip to content Skip to main navigation Skip to footer

Εσύ που συγκλονίστηκες από τον άδικο χαμό του Βαγγέλη Γιακουμάκη τι κάνεις τώρα;

giakumakis galaktokomiki sxoli 2

Κυριακή 16 Αυγούστου, λίγο μετά το ξημέρωμα. Στο δρόμο για το αεροδρόμιο, σταμάτησα στους Αρμένους, ένα μικρό χωριό που μέχρι πριν λίγο καιρό δεν το ήξερα, όπως και οι περισσότεροι από σας και πάλεψα με τη μνήμη μου για να το συγκρατήσω, αν ήταν δυνατόν και για πάντα, έτσι συμβολικά. Σταμάτησα έξω από το πατρικό σπίτι του αδικοχαμένου νεαρού φοιτητή Βαγγέλη Γιακουμάκη.

Έκανα το σταυρό μου.

«Κανείς άλλος πια ας μη χαθεί στο αιματοβαμμένο ταξίδι της βίας», σκέφτηκα πριν αποχαιρετίσω την ιδιαίτερη πατρίδα μου, την Κρήτη.

 

Είχα ξεκινήσει από το Δαμνώνι Ρεθύμνου, λίγο νωρίτερα από το προγραμματισμένο δρομολόγιο μου για το αεροδρόμιο και είχα παρακαλέσει το φίλο μου τον Ανδρέα να σταματήσουμε, για λίγο, στους Αρμένους.

Εκεί, η τοπική κοινωνία –και όχι μόνο- έχει αποφανθεί. Μιλά για «δολοφονία», εν αναμονή της ετυμηγορίας της Δικαιοσύνης. Και μια ποινική διάταξη για το bullying που ψηφίστηκε πρόσφατα, έφερε τον αστυφύλακα στις σχολικές αυλές. Ναι …είναι αλήθεια ότι κάποιες, ΊΣΩς αρκετές, φορές χρειάζεται η καταστολή. Ωστόσο πάντα είναι σαφώς καλύτερη η αποτελεσματική πρόληψη και εκεί ως χώρα και ως κοινωνία είμαστε προς το παρόν μετεξεταστέοι…

Τώρα που οι βαρύγδουπες δηλώσεις σταμάτησαν, τα ανοιχτά στόματα σώπασαν και τα ΜΜΕ έπαψαν πια να ασχολούνται γιατί το θέμα «πάλιωσε» ,εγώ θυμάμαι. Θυμάμαι ότι πριν από λίγο καιρό, παρακολουθώντας τις εξελίξεις, ήμασταν όλοι συγκλονισμένοι.

Πολιτικοί, καλλιτέχνες, η Κοινή Γνώμη, μαθητές, γονείς, φοιτητές, εκπαιδευτικοί, όλοι τους. Όλοι μας.

Αλλά εσύ που ΤΟΤΕ ήσουν συγκλονισμένος ενώ τώρα, λησμόνησες, ΤΩΡΑ πρόσεχε. Τώρα που ο Βαγγέλης έχει θαφτεί στο χώμα. Πρόσεχε γιατί ΑΝ επαναπαυθείς, ΑΝ αισθανθείς καθησυχασμένος, ΑΝ ξεχάσεις, ΑΝ δεν προφυλάξεις και δεν προφυλαχτείς από τους πραγματικούς καθημερινούς εχθρούς του Βαγγέλη, του Ανδρέα, του Δημήτρη, της Ελένης, της κάθε Ελένης, του κάθε Βαγγέλη, τότε ξέρεις τι ήσουν τότε που δήλωνες – και ίσως ήσουν- «συγκλονισμένος»; Ήσουν υποκριτής και όχι συγκλονισμένος… Και να ξέρεις ότι ΟΤΑΝ έρθει η ώρα, τα παιδιά σου, τα παιδιά μας, τα παιδιά όλου του κόσμου, αν δεν προσέξουν αυτά τα λίγα, δεν θα μπορούν να ξεχωρίσουν τους υποκριτές από τους πραγματικά συγκλονισμένους.

0 Comments

There are no comments yet

Leave a comment

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Back to top